مبحث دوّم: احكام صدقات‌

(مسأله 2701) صدقات كه بر اساس حبس عين پايه گذارى نشدهاند، به طور كلى بر دو قسم هستند:

قسم اوّل: صدقاتى كه شرع مقدّس آنها را صدقه قرار داده و صدقه بودن آنها به انشاء مالك نياز ندارد، مانند زكات واجبه، زكات فطره و عين موقوفهاى كه وقفيّت آن باطل شده باشد.

(مسأله 2702) تمليك و تقسيم اين قسم از صدقات به مستحقّ، از پيامدهاى صدقه بودن آنهاست، و از نظر رتبه و زمان متأخّر از آن ميباشد و پى ريزى آن به دست مكلّف يا هم زمان با آن نيست.

(مسأله 2703) اگرچه مكلّف ميتواند اين نوع از صدقات را پيش از قبض مستحق، جدا سازد و كنار بگذارد، ولى با قرار دادن نصاب معين در زكات و تعيين كردن مقدار معين در زكات فطره، از طرف خداوند منان تعيين شده هستند.

(مسأله 2704) ظاهر اين است كه صدقه دادن به صورت ياد شده صحيح و مشروع ميباشد و آن نوعى ايقاع است، پس بيرون كردن مال از مُلك مالك و قرار دادن آن در مسير تقرّب به پروردگار كفايت ميكند.

(مسأله 2705) اين نوع از صدقات همانند وقف ميباشد، با اين تفاوت كه وقف بر اساس حبس عين است ولى صدقات بر اين اساس نمى باشند، بلكه به مجرّد صدقه دادن از ملك مالك بيرون ميرود و در جهت‌