رسيد، معلوم ميشود همه آنها حيض بوده است.

(مسأله 233) اگر در فرض بالا در كمتر از سه روز قطع شد و در مجموع به سه روز نرسيد، معلوم ميشود استحاضه بوده است. و بايد نمازهائى را كه ترك كرده بود، قضا نمايد.

(مسأله 234) كسى كه در ضمن ده روز، سه روز يا بيشتر خون به صورت پراكنده ديده، روزهايى كه خون نديده، حكم پاك بودن را دارد، پس بايد غسل كرده نمازش را بخواند. و اگر چنين نكرده، بايد قضاى آنها را بجا آورد.

(مسأله 235) زنى كه به صورت پراكنده خون ميبيند، اگر فقط مدّتهاى كوتاهى خونش قطع ميشود، چنانكه در ميان زنها متعارف است، در اين صورت در همان حال نيز حكم حيض بر آن جارى ميشود.

(مسأله 236) هر خونى كه زن ببيند به سه شرط، در حكم حيض است:

1- كمتر از سه روز نباشد.

2- بيشتر از ده روز نباشد.

3- ميان اين خون و خونى كه قبلًا ديده بود، ده روز فاصله باشد.

(مسأله 237) هر خونى كه داراى سه شرط فوق باشد، خون حيض است، اگر چه ويژگيهاى خون حيض را نداشته باشد، پس به مجرّد ديدن خون با شرايط فوق، آن را حيض حساب ميكند، پس اگر تا سه روز ادامه پيدا كند، مطمئن ميشود حيض بوده است، ولى اگر در كمتر از سه روز قطع شود، معلوم ميشود حيض نبوده و در اين صورت نمازهائى را كه نخوانده قضا ميكند.

(مسأله 238) زنى كه خون حيض ميبيند، اگر از نظر وقت، عدد، يا هر دو، دو بار پشت سر هم، يكنواخت خون ببيند، صاحب عادت ميشود.