احكام جبيره‌

منظور از جبيره: چوب، پارچه و امثال آن است، كه براى بستن شكستگى وپوشاندن زخم به كار ميرود و روى پوست را ميپوشاند و مانع شستن و مسح كردن پوست بدن ميشود.

(مسأله 152) كسى كه روى بخشى از اعضاى وضويش جبيره هست، ولى ميتواند موقع وضو آن را باز كند و به صورت معمولى وضو بگيرد، بايد آن را انجام دهد.

(مسأله 153) اگر باز كردن جبيره ممكن نيست، ولى رسانيدن آب به زير جبيره ممكن است و ضررى ندارد، بايد آن را انجام دهد. مثلًا عضو جبيره شده را در آب فرو برد و آب به زير جبيره برسد، اگر چه ترتيب لازم در حال اختيار انجام نشود.

(مسأله 154) در مورد مسح نيز همين روش جايز است، اگر چه شرايط لازم مسح در حال اختيار تحقق نمى يابد.

(مسأله 155) اگر باز كردن جبيره ممكن نباشد و رسانيدن آب به زير آن نيز ميسّر نشود، بر روى جبيره دست ميكشد و آن از شستن و مسح كردن پوست كفايت ميكند و نوبت به تيمّم نميرسد.

(مسأله 156) در وضوى جبيره بايد روى همه جبيره دست بكشد و عرفاً گفته شود همه جبيره را دست كشيد. البته دقّت زياد لازم نيست، تا مثلًا به زير نخها و فرو رفتگيهاى جبيره آب برسد.

(مسأله 157) شستن اطراف زخمى كه روى آن باز است، كافى است و لازم نيست چيزى روى آن بگذارد و آن را مسح كند.