خريدارى كند، زكات بر او واجب نمى شود، بلكه زكات آن بر فروشنده است.

(مسأله 1447) در مورد زكات كشمش، جايز است آن را هنگامى بپردازد كه بر آن انگور گفته ميشود، پس حساب ميكند كه اگر اين انگور كشمش شود وزن آن چقدر خواهد بود، پس زكات آن را بر آن اساس ميپردازد، ولى در غير كشمش چنين كارى جايز نيست، بلكه بايد پس از آنكه به آنها خرما، گندم و جو گفته شود، زكات آنها را بپردازد.

(مسأله 1448) مالك ميتواند در غلّات پيش از آنكه زكات به آنها تعلّق بگيرد تصرّف كند، مثلًا غوره را پيش از آنكه انگور شود و يا رطب را پيش از آنكه خرما شود، بخورد، ببخشد و يا بفروشد، و در اين صورت ضامن زكات آنها نمى باشد، اگر چه اين تصرّف بيش از حدّ متعارف باشد.

(مسأله 1449) اگر مالك بعد از تعلّق زكات بر غلّات بميرد، زكات بر عين آنها ثابت ميشود، و بايد ورثه او نخست زكات را از آن خارج كنند، سپس سهم خود را جدا كنند.

(مسأله 1450) اگر پيش از آنكه زكات بر غلّات تعلّق بگيرد، مالك بميرد، پس هر يك از وارثان كه سهمش به حدّ نصاب برسد بايد زكات سهم خودش را بپردازد.

(مسأله 1451) اگر خرما، انگور، گندم و جو را بعد از تعلّق زكات بفروشند زكات، آن بر فروشنده است.

(مسأله 1452) اگر خرما، انگور، گندم و جو را پيش از تعلق زكات هبه كند، زكات آن بر شخص هبه شونده است، و اگر بعد از تعلّق زكات هبه كنند، زكات آن بر هبه كننده است.

(مسأله 1453) پس از پرداختن زكات خرما، انگور، گندم و جو، اگر