احكام روزه‌

«روزه» يكى از پايه هاى مستحكمى است كه دين مقدّس اسلام بر آن اساس استوار شده است.

روزه يكى از واجبات مهمّى است كه خداوند متعال بر بندگانش واجب نموده، و يكى از عبادتهاى بزرگى است كه آفريدگار جهان بندگانش را براى تهذيب نفس و تطهير قلب و اداى زكات بدنهايشان به سوى آن فرا خوانده است.

روزه سپر آتش و وسيله ورود به بهشت برين است.

در حديث شريف آمده است خداوند متعال فرمود: «هر عمل نيكى كه بندگانم انجام دهند، ده تا هفتصد برابر آن پاداش دارد، به جز روزه كه از آنِ من است و من پاداش آن را ميدهم».

در روايات معصومين (عليهم السلام) آمده است: «خواب روزهدار عبادت است، سكوت و نفس روزهدار پاداش تسبيح دارد، عمل روزهدار قبول، دعاى او مستجاب، و بوى دهانش در نزد پروردگار از بوى مشك خوشبوتر است».

«روزهدار از باغهاى بهشتى متنعّم ميشود و فرشتگان براى او دعا ميكنند، تا هنگامى كه روزهاش را افطار كند».