ساعت) توقّف داشته باشد.

(مسأله 1253) در توقّف سى روزه، لازم است در يك محلّ مانده باشد، پس اگر به اطراف و نواحى آن محلّ كه جزء آن محلّ به حساب نميآيد، رفته باشد، بايد همچنان نمازش را شكسته بخواند تا هنگامى كه توقّف سى روز در يك محلّ حاصل شود و يا قصد ماندن ده روز پيش آيد.

***

مبحث سوّم: احكام مسافر

(مسأله 1254) روزه گرفتن مسافر بجز در موارد استثنائى كه بيان خواهد شد صحيح نيست.

(مسأله 1255) اگر مسافر به خيال اين كه روزه گرفتن در سفر صحيح است روزه بگيرد، روزهاش صحيح است، ولى اگر فراموش كند و روزه بگيرد بنابر احتياط واجب روزهاش باطل است.

(مسأله 1256) مسافرى كه وظيفهاش نماز شكسته است، اگر عمداً تمام بخواند، نمازش باطل ميشود و اگر عمدى نباشد چند صورت دارد:

1) كسى كه اصلًا نميدانست مسافر بايد نمازش را شكسته بخواند، نمازى كه خوانده صحيح است و نيازى به اعاده و قضا ندارد.

2) كسى كه ميدانست مسافر بايد نمازش را شكسته بخواند، ولى خيال ميكرد مسير او تا مقصد كمتر از مسافت است و يا خيال ميكرد هر فرسخ مثلًا 10 كيلومتر است، بنابر احتياط واجب بايد نمازهايش را اعاده و يا قضا نمايد.