فصل نوزدهم: نماز جماعت‌

نماز جماعت مستحب مؤكّد است و در نمازهاى يوميّه به ويژه در اداى آنها تأكيد فراوان شده، خصوصاً در نمازهاى صبح و مغرب و عشاء و بالخصوص نسبت به همسايگان مسجدى كه در آن نماز جماعت اقامه ميشود و يا كسانى كه بانگ اذان را ميشنوند.

(مسأله 1060) در احاديث فراوانى براى شركت در نماز جماعت ترغيب و تشويق شده و از ترك آن نكوهش شديد شده و پاداش فراوانى براى آن بيان شده است و در احاديثى پاداش آن 25 برابر نماز فرادى وارد شده است.

(مسأله 1061) در اينجا به چند حديث در اين رابطه اشاره ميكنيم:

1) پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود: «هر كس پشت سر پيشنمازى عالم نماز بخواند، مانند اين است كه پشت سر من و حضرت ابراهيم خليل (عليه السلام) نماز بخواند».

2) امام صادق (عليه السلام) فرمود: «نماز در پشت سر پيشنمازى عالم برابر يك هزار ركعت و پشت سر قرشى (سيّد) برابر يكصد ركعت ميباشد».

3) پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود: «يك ركعت نمازى كه با جماعت خوانده ميشود، از يكصد هزار دينارى كه در راه خدا به فقرا داده شود بهتر است، و سجدهاى كه مؤمن پشت سر امام همراه با جماعت انجام ميدهد، از يك صد بردهاى كه در راه خدا آزاد كند بهتر است».