تا اينكه پس از وفات ميرزاى نائينى در سال 1355 ه. ق، مقام مرجعيت و رياست حوزه علميه نجف به ايشان رسيد. در اواخر عمر، به درد پا مبتلا شد و در آخرين سال زندگى‌اش براى معالجه و استراحت به لبنان رفت و پس از چندى به بغداد بازگشت و شب نهم ذى‌حجه سال 1365 ه. ق، در كاظمين درگذشت. جنازه‌اش را به نجف حمل كردند و در صحن حرم اميرمؤمنان (ع) به خاك سپردند.[116]

...

حاج آقاحسين قمى‌

آيت‌الله العظمى حاج آقا حسين قمى، از مشاهير علما و مراجع تقليد سده چهاردهم هجرى است. او در سال 1284 ه. ق، در قم متولد شد و پس از خواندن مقدمات و سطوح در تهران، براى تكميل تحصيلات به نجف مهاجرت كرد و در محضر درس آخوند خراسانى، ميرزا محمدحسن شيرازى و علامه ملا محمدكاظم يزدى به درجه اجتهاد رسيد. در سال 1331 ه. ق، به مشهد آمد و به تدريس و اقامه نماز جماعت پرداخت و نفوذ زيادى يافت. ايشان در واقعه مسجد گوهرشاد و كشف حجاب، براى مذاكره با رضاشاه به تهران رفت. اما از ملاقات او جلوگيرى و در نهايت، توقيف شد. سپس در سال 1345 ه. ق، به عتبات عاليات تبعيد گرديد. ايشان در كربلا ساكن شد و به تدريس پرداخت و در سال 1365 ه. ق، كه آيت‌الله سيد ابوالحسن اصفهانى وفات يافت، مرجعيت شيعيان به وى رسيد. سرانجام در سال 1366 ه. ق، در بيمارستان بغداد درگذشت. جنازه‌اش را به نجف اشرف بردند و در آستان حضرت على (ع)، كنار آيت‌الله شريعت اصفهانى، به خاك سپردند.[117]

...

سيد ابراهيم اصطهباناتى‌

آيت‌الله حاج سيد ابراهيم اصطهباناتى معروف به «حاج سيد ميرزا آقا اصطهباناتى شيرازى»، از فقها و مجتهدان زاهد و عارف و بارع بود كه بعد از فوت آيت‌الله العظمى اصفهانى در نجف اشرف، به مقام مرجعيت رسيد. بسيارى از دانشمندان و مراجع، از

[116] . نجف كانون تشيع، ص 154.

[117] . همان، ص 175.