ايران، حاشيه بر كتاب عروة الوثقى، وسيلة النجاة و رساله‌اى در لباس مشكوك. او در شب جمعه 26 جمادى‌الاول 1355 ه. ق، در نجف درگذشت و در يكى از حجرات صحن مطهر علوى به خاك سپرده شد.[112]

...

شيخ عباس قمى‌

حاج شيخ عباس، فرزند محمدرضا قمى از مشاهير علما و محدثان شيعه در سده چهاردهم هجرى است. او در سال 1294 ه. ق، در قم متولد شد و در 18 سالگى به نجف رفت و در خدمت ميرزا حسين نورى به تحصيل پرداخت و پس از وفات وى در سال 1320 ه. ق، به قم بازگشت و در آنجا به تأليف و موعظه مشغول گرديد. در سال 1332 ه. ق، به مشهد رفت و به تأليف پرداخت. سپس در سال 1352 ه. ق، به نجف برگشت تا اينكه در سال 1359 ه. ق، درگذشت و كنار استاد خود، حاج ميرزا حسين نورى، در صحن حرم اميرمؤمنان (ع) به خاك سپرده شد. آثار زيادى از وى به‌جاى مانده است؛ از جمله مفاتيح الجنان، منتهى الآمال، الكنى والالقاب، هدية الاحباب، الفوائد الرضوية و نفس المهموم.[113]

...

ضياءالدين عراقى‌

آقا شيخ ضياءالدين عراقى، فرزند ملا محمدكبير از مراجع بزرگ سده چهاردهم هجرى، در سال 1287 ه. ق، در سلطان‌آباد (اراك) به دنيا آمد. وى فقه، اصول و كلام را در اصفهان نزد آخوند كاشى، جهانگيرخان و شيخ محمدباقر آموخت. سپس به نجف اشرف رفت و از محضر آخوند خراسانى، سيد محمدكاظم يزدى، سيد محمد فشاركى، ميرزا حسين خليلى، شريعت اصفهانى و شيخ حبيب‌الله رشتى بهره برد و به درجه اجتهاد رسيد. بعد از آخوند خراسانى، مدت سى سال مجلس درسش مشهور بود و بسيارى از مراجع و

[112] . نجف كانون تشيع، صص 181 و 182.

[113] . همان، ص 175.