امام حسين (ع) بود. او شعر نيز مى‌سرود و اشعارى عرفانى از وى به‌جا مانده است. سرانجام اين عالم بزرگ، در 18 شعبان 1209 ه. ق در سن 81 سالگى، در شهر كاشان از دنيا رفت و پيكر ايشان، به نجف اشرف منتقل گرديد و در آستان مقدس علوى، به خاك سپرده شد.[94]

ملا احمد نراقى‌

حاج ملا احمد نراقى كاشانى، متخلص به «صفايى»، فرزند حاج ملا مهدى نراقى، از علما و مجتهدان مشهور و شاعران صوفى‌منش قرن سيزدهم هجرى است. او در سال 1185 يا 1186 ه. ق، در نراق كاشان متولد شد. در آغاز، نزد پدرش ملا مهدى نراقى تحصيل كرد. سپس براى تكميل تحصيلات، عازم عراق گرديد و ديرى نگذشت كه حوزه درس او، محل رجوع بزرگان علما گرديد. شيخ مرتضى انصارى و حاج سيد محمد شفيع جابلقى و بسيارى از ديگر علماى تشيع، از شاگردان وى بودند. او در سال 1245 ه. ق، بر اثر بيمارى وبا در نراق درگذشت. جنازه‌اش به نجف اشرف انتقال يافت و در ايوان علماى حرم مطهر به خاك سپرده شد. مشهورترين آثار وى عبارت است از: معراج السعاده، مثنوى طاقديس، ديوان شعر فارسى، اساس الاحكام، اجتماع الامر و النهى، سيف الامه، شرح تجريد الاصول، مفتاح الاحكام، مناهج الوصول الى علم الاصول، عين الاصول، مناهج الاحكام و مستند الشيعه فى احكام الشريعه.[95]

...

ملا جعفر استرآبادى‌

ملا حاج محمدجعفر، فرزند ملا سيف‌الدين استرآبادى، معروف به شريعتمدارى، از فقها و مجتهدان سده سيزدهم هجرى است كه به ورع و تقوا شهرت داشت. او سال‌ها در كربلا زيست و در زمان محاصره اين شهر به دستور داوود شاه، به تهران آمد و

[94] . گلشن ابرار، ج 1، صص 285 و 293.

[95] . نجف كانون تشيع، ص 183.