رسيد و جنازه‌اش را به بغداد منتقل كردند و در همين رباطى كه كنار زيارتگاه سلمان ساخته بود، به خاك سپردند.[1568] افزون‌بر قتلغ‌شاه، برادر وى عزالدين دولت‌شاه صاحبى علائى نيز كه در سال 699 ه. ق، در لرستان درگذشت، جنازه‌اش به اين مقبره انتقال يافت و در اينجا دفن گرديد.[1569]

در دوره صفوى، شاه اسماعيل، زيارتگاه سلمان فارسى را بازسازى كرد و در دوره‌هاى اخير، صحن آن را پدر آقاخان محلاتى، بنا كرد.[1570] تا نيمه اول قرن چهاردهم هجرى، بيستم ميلادى، قبر حذيفة بن يمان و عبدالله انصارى در زيارتگاه مستقلى، كنار رود دجله قرار داشت. اما به علت جريان سيلاب‌ها و از بين رفتن ساحل غربى اين رودخانه دولت عراق در سال 1350 ه. ق- 1931 م، اجساد اين دو را به زيارتگاه سلمان فارسى منتقل كرد و براى هريك، قبر جديدى ساخت.[1571]

گفته مى‌شود كه در زمان انتقال قبر حذيفه، خاك‌هاى لحد وى فرو ريخت و جسد مطهر و كفن وى رؤيت شد كه بعد از حدود 1300 سال، همچنان سالم و تازه باقى‌مانده بود.[1572]

زيارتگاه‌هاى ناحيه راشديه‌

167. زيارتگاه محمد بن سكران‌

اين زيارتگاه، در قبرستان جديد رصافه، در منطقه راشديه در شرق بغداد، نزديك جاده بغداد به خالص، واقع است. صاحب اين زيارتگاه، يكى از صوفيان و زاهدان بزرگ عراق در قرن هفتم هجرى است كه ذهبى، نام و نسب وى را محمد بن سكران ابن‌

[1568] . الحوادث الجامعة، ص 314.

[1569] . همان، ص 339.

[1570] . سفرنامه عتبات ناصر الدين شاه، ص 134؛ سفرنامه اديب الملك به عتبات، ص 134.

[1571] . مزارات أهل البيت( عليهم السلام) وتاريخها، محمد حسين الحسينى الجلالى، ص 134.

[1572] . براى آگاهى بيشتر، ر. ك: اجساد جاويدان، على‌اكبر مهدى‌پور، ص 51.