وى را در سال‌هاى 119، 120، 125 ه. ق و حتى حدود 140 ه. ق، نيز ذكر كرده‌اند.[1425] بدون شك انتساب قبرى به حبيب عجمى در بغداد، نمى‌تواند درست باشد؛ زيرا حبيب عجمى، بيشتر عمر خود را در بصره، زيسته و احتمالًا در همين شهر نيز از دنيا رفته است؛ زيرا در منابع زندگى‌نامه او، به مهاجرت و وفات وى در محل ديگرى، اشاره نشده است. ضمن آنكه در زمان حيات وى، هنوز شهر بغداد ساخته نشده بود و بنابراين احتمال وفات وى در اين شهر نيز منتفى است.

افزون‌بر اين، به گفته نُبهانى، حبيب عجمى در بصره، به خاك سپرده شده است‌[1426] و ابن‌بطوطه نيز قبر وى را در بصره زيارت كرده و از سخن وى، چنين برمى‌آيد كه قبر وى در آن زمان، داراى گنبد و زيارتگاه بوده است.[1427] بنابراين قبر حبيب عجمى در بغداد را بايد قبر شخص ديگرى دانست يا مزارى نمادين به شمار آورد كه صوفيان در دوره‌هاى بعدى براى وى ساخته‌اند.

153. زيارتگاه حسين بن منصور حلاج‌

اين زيارتگاه، نزديك قبرستان معروف كرخى، در سمت غربى بغداد واقع است. حسين بن منصور حلاج كه اين زيارتگاه به او منسوب است، از صوفيان مشهور سده سوم و چهارم هجرى و يكى از جنجالى‌ترين چهره‌هاى تاريخ تصوف اسلامى، به شمار مى‌آيد. كنيه‌اش را ابومغيث و ابوعبدالله نوشته‌اند. او اصالتاً از بيضاء فارس بود. اما در واسط و به قولى در شوشتر، بزرگ شد. سپس به بغداد آمد و با صوفيان، معاشرت كرد. او در بغداد، با تعدادى از مشايخ تصوف، از جمله جنيد بغدادى، ابوالحسين نورى و عمرو بن عثمان مكى، مصاحبت ورزيد.[1428]

...

[1425] . دائرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 20، ص 104.

[1426] . جامع كرامات الاولياء، يوسف بن اسماعيل النبهانى، ج 2، ص 20.

[1427] . رحلة ابن بطوطه، صص 188 و 649.

[1428] . تاريخ بغداد، ج 8، صص 688 و 689.