پنهان مانده است. ساختمان بقعه، قدمتى نزديك به پنجاه سال دارد و نماى آن، به شكل مربع و به ابعاد 6* 6 متر است كه داراى گنبد شلجمى كوتاهى، به ارتفاع تقريبى 5/ 1 متر مى‌باشد و با رنگ سبز، نقاشى شده است. ورودى بنا در سمت جنوبى بنا، قرار دارد و در سمت شمالى آن، پنجره كوچكى وجود دارد. در دو طرف شرق و غرب نيز پنجره‌هايى قرار دارد. پيرامون زيارتگاه، درختان نخل زيادى وجود دارد كه فضاى مناسبى را براى زائران، پديد آورده است.[761]

درباره شخص مدفون در بقعه، اطلاع دقيقى در دست نيست و ميان اهالى، به فرزند امام موسى كاظم (ع) شهرت دارد كه درستى آن، مورد ترديد است.

112. مزار سيد احمد ابوهاشم‌

اين زيارتگاه كه به «احمد بن هاشم» معروف است، در 25 كيلومترى شمال غربى كربلا، در منطقه «شفاثا» (عين‌التمر)، واقع است و ميان اعراب بيابانى، بسيار معروف است؛ به‌طورى‌كه همواره به او پناه مى‌آورند و نذر مى‌كنند.

اين قبر در سال 1843 م آشكار گشته و روى سنگى، به نام مدفون در آن، اشاره شده است. در صد مترى شمال آن نيز برادرش، سيد محمد، مدفون مى‌باشد.[762] ساختمان آرامگاه كه بيش از صد سال، سابقه تاريخى دارد، شامل ايوان، گنبد بلند، رواق، صحن و حجره‌هاست. گنبد بنا، به‌صورت غنچه‌اى بلند به قطر هفت و ارتفاع نزديك به ده متر است كه با كاشى‌هاى مختلف و رنگى، پوشش يافته است. ايوان بنا در سمت شمال واقع است و دو طرف آن، دو ايوانچه با طاق هلالى، به چشم مى‌خورد. روى قبر، ضريح فلزى قرار دارد كه ارزش هنرى ندارد.[763]

[761] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ص 285.

[762] . همان، ص 64.

[763] . مراقد المعارف، ج 1، ص 86؛ تراث كربلاء، ص 116؛ عتبات عاليات عراق، ص 148.