آل فقطوان، آل طعمه، آل ضياءالدين، آل تاجر، آل ساعد، آل امين، آل بوسعيده و آل خرسان نام برد.[566] در بحرين نيز مى‌توان از آل قارون، آل العيبى، آل شخص و آل غريقى ياد كرد.[567] از خاندان‌هاى سادات از نسل وى نيز در ايران مى‌توان به آل سبزوارى، آل كتابچى، آل مشعشعى، آل شيرازى، آل اوليائى، آل افتخارى، آل فقهى، آل ازهد و آل بلادى، اشاره كرد.[568]

قبور علما در آستان مقدس حسينى‌

75. آرامگاه فضولى بغدادى‌

محمد بن اسماعيل بغدادى، متخلص به فضولى، از شاعران شيعه در سده دهم هجرى است كه به سه زبان تركى، فارسى و عربى، شعر مى‌سروده است. فضولى، اصالتاً آذربايجانى، اما به دليل اقامت زياد در بغداد، به بغدادى مشهور است. او در عراق، در زمان سلطنت آق‌قويونلوها، به دنيا آمد. سال تولد وى، مشخص نيست و مكان تولد وى را نيز به اختلاف، حله، كربلا، بغداد يا نجف گفته‌اند. فضولى، تمام عمرش را در عراق به‌سر برد و مدتى، خادم حرم امام على (ع) بود. او اشعار فراوانى در مدح ائمه (عليهم السلام)، به‌ويژه امام على (ع) دارد و مثنوى «حديقة السُعَداء» را به زبان تركى، در بيان مقتل امام حسين (ع) و حوادث عاشورا سروده است. همچنين او تعدادى از پادشاهان و وزيران، از جمله شاه اسماعيل صفوى، سلطان سليمان قانونى و وزيرش، ابراهيم پاشا را مدح گفته است.

فضولى از بنيان‌گذاران ادب منظوم تركى آذربايجان است و وزن‌ها، قالب‌ها، تركيب‌ها، مضمون‌ها و معانى شعر فارسى را از راه ترجمه يا عين عبارت را در تركى، به كار برده و با ادب فارسى، ادبيات تركى را حيات بخشيده است. غزليات وى، عيناً تقليد از غزليات‌

[566] . الشجرة المباركة، ص 26.

[567] . همان؛ المشاهد المشرفة، ج 1، ص 64.

[568] . المشاهد المشرفة، ج 1، ص 64؛ معجم المراقد والمزارات في العراق، ص 27.