سپس امام (ع) فرمود:

خدايا! بركات زمين را از اينان بازدار و ايشان را سخت پراكنده‌ساز و به راه‌هاى گوناگون بيفكن و واليان را هرگز از آنان راضى مدار. آنان ما را خواندند تا يارى‌مان كنند. چون پاسخ داديم، ستم كردند و ما را كشتند.

سپس على‌اكبر (ع) را به سينه چسباند تا جان داد. آن‌گاه خطاب به عمر سعد، فرمود: «يابنَ سَعد! قَطَعَ اللهُ رَحِمَكَ كما قَطَعتَ رَحِمي»؛ «اى پسر سعد! خداوند نسل تو را قطع كند؛ چنان‌كه نسل مرا از اين فرزندم، قطع كردى».[470]

در زيارت رجبيه، از على‌اكبر (ع) نام برده شده و در زيارت ناحيه مقدسه، به وى، به عنوان نخستين شهيد از خاندان رسالت، سلام داده شده و بر قاتل اول، نفرين و لعنت فرستاده شده است. او كنار امام حسين (ع) و پايين پاى آن حضرت، به خاك سپرده شده است.

امروزه قبر مطهر وى، داخل ضريح نصب شده بر قبر مطهر حضرت سيدالشهداء (ع) قرار دارد و به همين علت، طول ضلع شرقى ضريح، در قسمت موازى قبر على‌اكبر، به اندازه حدود يك متر بيشتر از طول ضريح در قسمت موازى قبر امام حسين (ع) است. البته عرض ضريح در اين قسمت، به مقدار دو دهانه (پنجره)، كمتر از عرض ضريح امام (ع) در قسمت بالاسر ايشان است. براى همين، ضريح مطهر امام حسين (ع)، به شكل شش‌گوشه، ساخته شده است.

72. ضريح شهداى كربلا

محل دفن شهداى كربلا در زاويه جنوب شرقى گنبد حرم امام حسين (ع) است كه امروزه روى آن، دو ضريح يا پنجره مشبك يك ضلعى، نصب شده است. پنجره اول، رو به سمت فضاى داخلى حرم است و بالاى آن، يك لوح بزرگ حاوى اسامى‌

[470] . الفتوح، ج 5، ص 114؛ اللهوف، ص 67.