تجاوز و حمله وحشيانه وهابى‌ها به كربلا

يكى از برجسته‌ترين و در عين حال وحشيانه‌ترين حوادث تجاوز به شهر مقدس كربلا و بارگاه مطهر امام حسين (ع)، فاجعه حمله وهابى‌ها در سال 1216 ه. ق بود كه ويرانى و آتش‌سوزى بارگاه مطهر و غارت و كشتار مردم را به دنبال داشت. اين حادثه، در دوره حكومت عبدالعزيز بن سعود، از حاكمان دولت اول آل سعود در منطقه نجد عربستان، اتفاق افتاد. شعراى شيعه عراقى، در اشعار خود، به زشتى و شدت حادثه و تأثر خود از آن اشاره كرده‌اند و بسيارى از علما و نويسندگان نيز ابعاد و جزئياتى از حادثه را ثبت كرده‌اند كه در اينجا شرح اين ماجرا را از زبان يك نويسنده غربى، يعنى مستر استفان هميسلى لونكريك در كتابش، چهار قرن از تاريخ عراق، نقل مى‌كنيم:[413]

خبر نزديك شدن وهابى‌ها به كربلا، شامگاه روز دوم ماه آوريل سال 1801 م و هنگامى كه بيشتر ساكنان شهر، به زيارت نجف اشرف رفته بودند، منتشر شد. از اين‌رو حاضران در شهر، با عجله و شتاب، درها را بستند. اما وهابى‌ها كه ششصد نفر پياده و چهارصد نفر سواره، برآورد شده‌اند، فرود آمدند و چادرهاى خود را برپا كردند و نيروهاى خود را به سه دسته تقسيم نمودند. آنان از زاويه يكى از زائرسراها در ناحيه «باب المخيم»، روزنه‌اى در ديوار گشودند و به‌طور ناگهانى، داخل يك زائرسرا شدند و به نزديك‌ترين دروازه‌هاى شهر حمله كردند و با گشودن ساده و راحت آن، داخل شهر شدند. ساكنان، وحشت كردند و سراسيمه پا به فرار گذاشتند و نمى‌دانستند چه كنند.

وهابى‌هاى خشن، راه خود را به‌سوى روضه مقدسه گشودند و شروع به تخريب آن كردند. تمام آرايه‌هاى معمارى، نظير قضيب معدنى، كتيبه‌هاى چوبى از جنس ساج و آيينه‌هاى بزرگ را از جا كندند و هداياى نفيس و نذورات گرانبها، اعم از پيشكش‌هاى صاحب‌منصبان و زمامداران و سلاطين و شاهان فارس را غارت نمودند.

[413] . تاريخ كربلا و حائر حسينى، ص 310.