داراى خانه‌اى بزرگ و مجلل در كوفه بود. وى در شعبان سال 706 ه. ق، وفات يافت. فرزندش، ابونصر ابراهيم جلال‌الدين، نقيب النقباء عراق بود و مادرش عزّ النساء، دختر سيد بهاءالدين داوود، دخترعمويش بود كه از وى، يك فرزند به نام عبدالمطلب دوم آورد كه نقابت سادات مشهد غروى و نيز كوفه را برعهده داشت. او مدتى به خراسان رفت و سپس در سبزوار ساكن شد.[278]

سيد عبدالرزاق كمّونه، ابوالقاسم على بن عبدالمطلب دوم را سيدى متأدب، شاعرى عالى‌مقام و نقيب نجف اشرف مى‌داند كه نظارت بر كوفه را عهده‌دار بود. مى‌گويند كه وى در سال 584 ه. ق، متولد شده است.[279]

با اين حال، درباره اينكه اين قبر متعلق به فرزندان وى باشد، به‌جز دكتر عباس كاظم، نويسنده ديگرى، چيزى ننوشته است.

61. مزار سيد ابراهيم الغَمر حسنى‌

اين زيارتگاه باشكوه در شمال مرقد ميثم تمار، كنار جاده‌اى كه به طرف كوفه از نجف اشرف عبور مى‌كند، در محله «كنده»، واقع شده است. در اواخر قرن دوازدهم هجرى، هنگامى كه عده‌اى براى كشف سنگ‌هاى باستانى كوفه، اطراف منطقه حى كنده را خاكبردارى مى‌كردند، سنگ بزرگى يافتند كه نام ابراهيم غمر، بر آن ثبت شده بود. گزارش، به مرحوم آيت‌الله سيد محمدمهدى بحرالعلوم طباطبايى رسيد. ايشان پس از تأييد صحت انتساب قبر به ابراهيم غَمر، دستور ساخت بارگاهى بر قبر را داد.[280]

...

[281]

از مدتى از ساخت آرامگاه، مرجع بزرگ و مجاهد، سيد محسن طباطبايى حكيم، دستور داد تا صحن بزرگى را اطراف آرامگاه بسازند.[282] همچنين در سال 1994 م، اداره‌

[278] . سراج الانساب، سيد احمد كياء گيلانى، ص 96؛ المعقبون من آل ابى‌طالب، مهدى رجايى، ج 3، ص 33.

[279] . موارد الاتحاف فى نقباء الاشراف، عبدالرزاق الحسينى، ج 2، ص 112.

[280] . مراقد المعارف، ج 1، ص 34.

[281] فقيه بحرالعلوم، محمدمهدى، .

[282] . آرامگاه‌هاى مشهور، ج 1، صص 32 و 33.