است مى‌تواند براى كسرى مخارجش زكات بگيرد.

مسأله 4 فقيرى كه خرج سال خود و عيالاتش را ندارد اگر خانه‌اى دارد كه ملك اوست و در آن نشسته و يا مال سوارى دارد، چنانچه بدون اينها نتواند زندگى كند اگر چه براى حفظ آبرويش باشد، مى‌تواند زكات بگيرد. و هم چنين است اثاث خانه و ظرف و لباس تابستانى و زمستانى و چيزهايى كه به آنها احتياج دارد، و فقيرى كه اينها را ندارد اگر به اينها احتياج داشته باشد، مى‌تواند از زكات خريدارى نمايد.

مسأله 5 فقيرى كه ياد گرفتن صنعت براى او مشكل نيست، بنا بر احتياط واجب بايد ياد بگيرد و با گرفتن زكات زندگى نكند، ولى تا وقتى مشغول ياد گرفتن است مى‌تواند زكات بگيرد.

مسأله 6 كسى كه مخارج سالش را داشته، اگر مقدارى از آن را مصرف كند و بعد شك كند كه آن چه باقى مانده به اندازه مخارج سال او هست يا نه، نمى‌تواند زكات بگيرد. و كسى كه مخارج سالش را نداشته، اگر مقدارى به دستش بيايد و شك كند كه اين مقدار به اندازه مخارج سال او هست يا نه، مى‌تواند زكات بگيرد، و اگر در نزدش مقدارى باشد و نداند به مقدار مؤنه سال است و حالت سابق را هم نداند، نبايد زكات بگيرد.

مسأله 7 كسى كه مى‌گويد فقيرم و معلوم باشد كه فقير است، مى‌شود به او زكات داد، و چنانچه قبلًا فقير بوده و حالا معلوم نيست كه فقير هست يا نه، باز هم مى‌توان به او زكات داد، ولى اگر قبلًا فقير نبوده و حالا ادعا مى‌كند كه فقيرم چنانچه از گفتارش يا از ظاهر حالش ظن به فقر او حاصل نشود، نمى‌توان به او زكات داد، بنا بر احتياط واجب، و همين طور اگر سابقه‌اش معلوم نباشد.

مسأله 8 كسى كه بايد زكات بدهد، اگر از فقيرى طلبكار باشد مى‌تواند طلبى را كه از او دارد بابت زكات حساب كند.

مسأله 9 چيزى را كه انسان بابت زكات به فقير مى‌دهد، لازم نيست كه به‌