احكام تقليد

س 1- آيا در رساله‌هاى فتوايى حضرت آية اللهى، عباراتى مانند «لايبعد، لايخلو عن قرب، لايخلو عن وجه» مقصود فتوا است يا نه؟ و اگر بعد از فتوا تعبير به لايترك الاحتياط شد آيا اين احتياط واجب است؟

ج- تعبيرات مزبور در مقام بيان فتوا است مگر آن كه قرينه بر خلاف در بين باشد.

و عبارت «لايترك الاحتياط» اگر در موردى بعد از بيان فتوا ذكر شود براى بيان تأكّد حسن احتياط است.

س 2- تقليد اغلب مؤمنين بدون تحقيق و تشخيص اعلم است، مثلًا در ماه مبارك رمضان يك مُبلّغى وارد دهى مى‌شود و به مردم فتواى مرجعى را مى‌گويد، و يا رسماً او را بين مردم معرفى مى‌كند، مردم هم به واسطه حسن نيت از او قبول مى‌كنند، آيا اين‌گونه تقليدها هم ثمرى دارد يا خير؟ و آيا لازم است بيدار نمودن آنها كه وظيفه چيست؟ يا چون تقليد از غير اعلم مى‌كنند و معلوم نيست مخالف با فتواى اعلم باشد اشكال ندارد؟

ج- حكم شرعى بايد بيان شود، لكن آگاه كردن اشخاص بالخصوص لازم نيست، و تقليد اگر از روى موازين شرعيه نباشد صحيح نيست.