مسأله 2530- اگر زنى كسى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر، همان كس را وكيل كند كه زن را طلاق دهد، چنانچه مثلًا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وكيل صيغه طلاق را اين‌طور مى‌خواند:

«عَنْ مُوكِّلَتي فاطِمَةَ بَذَلْتُ مَهْرَهَا لِمُوَكِّلِي مُحَمَّدٍ لِيَخْلَعَها عَلَيْهِ»

پس از آن بدون فاصله مى‌گويد:

«زَوْجَةُ مُوَكِّلِي خالَعْتُها عَلى‌ ما بَذَلَتْ هِيَ طالِقٌ»

و اگر زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد وكيل بايد به جاى كلمه‌

«مَهْرَها»

آن چيز را بگويد، مثلًا اگر صد تومان داده بايد بگويد:

«بَذَلْتُ مِأَةَ تُومان».

طلاق مبارات‌

مسأله 2531- اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق دهد آن طلاق را مبارات گويند.

مسأله 2532- اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند چنانچه مثلًا اسم زن فاطمه باشد، بايد بگويد:

«بارَأتُ زَوْجَتِي فاطِمَةَ عَلى‌ مَهْرِها فَهِيَ طالِقٌ»

يعنى مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رها است، و اگر ديگرى را وكيل كند، وكيل بايد بگويد:

«بارَأتُ زَوْجَةَ مُوكِّلي فاطِمَةَ عَلى‌ مَهْرِها فَهِيَ طالِقٌ»

و در هر دو صورت اگر به جاى كلمه‌

«عَلى‌ مَهْرِها» «بِمَهْرِها»

بگويد اشكال ندارد.

مسأله 2533- صيغه طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود، ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد مثلًا به فارسى بگويد براى طلاق فلان مال را به تو بخشيدم اشكال ندارد.

مسأله 2534- اگر زن در بين عدّه طلاق خلع، يا مبارات از بخشش خود برگردد، شوهر مى‌تواند رجوع كند و بدون عقد دوباره او را زن خود قرار دهد.

مسأله 2535- مالى را كه شوهر براى طلاق مبارات مى‌گيرد، بايد بيشتر از مَهر نباشد ولى در طلاق خلع اگر بيشتر باشد اشكال ندارد.