باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح. هشتم: اماله كردن با چيزهاى روان. نهم: قى كردن، و احكام اينها در مسائل آينده گفته مى‌شود.

1- خوردن و آشاميدن‌

مسأله 1573- اگر روزه‌دار عمداً چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى‌شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد يا زياد، حتى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزه او باطل مى‌شود مگر آن كه رطوبت مسواك در آب دهان به طورى از بين برود كه رطوبت خارج به آن گفته نشود.

مسأله 1574- اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزه‌اش باطل است و به دستورى كه بعداً گفته خواهد شد كفاره هم بر او واجب مى‌شود.

مسأله 1575- اگر روزه‌دار سهواً چيزى بخورد يا بياشامد، روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1576- احتياط واجب آن است كه روزه‌دار از استعمال آمپولى كه به جاى غذا به كار مى‌رود خوددارى كند، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى‌حس مى‌كند يا به جاى دوا استعمال مى‌شود اشكال ندارد.

مسأله 1577- اگر روزه‌دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1578- كسى كه مى‌خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندان‌هايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى‌رود چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود، روزه‌اش باطل مى‌شود بلكه اگر فرو هم نرود بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن روز را بگيرد.

مسأله 1579- فرو بردن آب دهان، اگرچه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در