يعنى اگر ايستاده ركوع را به‌جا آورد و اگر به سجده رفته، اعتنا نكند.

مسأله 1187- كسى كه در نماز مخصوصى مثلًا در نماز ظهر زياد شك مى‌كند اگر در نماز ديگر مثلًا در نماز عصر شك كند، بايد به دستور شك رفتار نمايد.

مسأله 1188- كسى كه وقتى در جاى مخصوصى نماز مى‌خواند زياد شك مى‌كند، اگر در غير آن‌جا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد به دستور شك عمل نمايد.

مسأله 1189- اگر انسان شك كند كه كثيرالشك شده يا نه، بايد به دستور شك عمل نمايد. و كثيرالشك تا وقتى يقين نكند كه به حال معمولى مردم برگشته بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1190- كسى كه زياد شك مى‌كند، اگر شك كند ركنى را به‌جا آورده يا نه، و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آن را به‌جا نياورده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده، بايد آن را به‌جا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است، مثلًا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه پيش از سجده يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد ركوع كند و اگر در سجده يادش بيايد، نمازش باطل است.

مسأله 1191- كسى كه زياد شك مى‌كند، اگر شك كند چيزى را كه ركن نيست به‌جا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد كه آن را به‌جا نياورده، چنانچه از محل به‌جا آوردن آن نگذشته بايد آن را به‌جا آورد، و اگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است، مثلًا اگر شك كند كه «حمد» خوانده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه در قنوت يادش بيايد كه «حمد» نخوانده، بايد بخواند و اگر در ركوع يادش بيايد نماز او صحيح است.

5- شك امام و مأموم‌

مسأله 1192- اگر امام جماعت در شماره ركعت‌هاى نماز شك كند مثلًا شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند كه چهار ركعت خوانده است، امام بايد نماز را تمام‌