هم بگيرد. و اگر پيش از غسل وضو بگيرد بهتر است.

مسأله 473- بعد از آن كه زن از خون حيض، پاك شد، اگرچه غسل نكرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مى‌تواند با او جماع كند، ولى احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد. اما كارهاى ديگرى كه در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن، تا غسل نكند بر او حلال نمى‌شود.

مسأله 474- اگر آب براى وضو و غسل كافى نباشد و به اندازه‌اى باشد كه بتواند يا غسل كند يا وضو بگيرد، بايد غسل كند [1] و بدل از وضو تيمم نمايد. و اگر فقط براى وضو كافى باشد و به اندازه غسل نباشد، بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد و اگر براى هيچ‌يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم كند، يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.

مسأله 475- نمازهاى يوميه‌اى كه زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد، ولى روزه‌هاى واجب را بايد قضا نمايد.

مسأله 476- هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى‌شود، بايد فوراً نماز بخواند.

مسأله 477- اگر زن حائض نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يك نماز بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است‌ [2]، ولى در تند

[1] به احتياط واجب.

[2] در صورتى قضا واجب است كه بگذرد از وقت به اندازه خواندن يك نماز به حسب‌حالش، كه به مقدار آوردن واجبات آن است بدون آداب و مستحبات، و به اندازه به‌جا آوردن شرايط نماز، مثل وضو يا غسل اگر حاصل نباشند و مثل پيدا كردن ساتر و شستن آن و ديگر شرايط، و اگر به اين مقدار وقت نگذرد و حائض شود قضا واجب نيست.