مسأله 382- اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن ديده شود، بايد آن را شست و اگر ديده نشود شستن داخل آن لازم نيست.

مسأله 383- چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است، بايد برطرف كند و اگر پيش از آن كه يقين كند برطرف شده غسل نمايد، غسل او باطل است.

مسأله 384- اگر موقع غسل شك كند، چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد، در بدن او هست يا نه، بايد وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست.

مسأله 385- در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزء بدن حساب مى‌شود، بشويد و شستن موهاى بلند واجب نيست‌ [1]، بلكه اگر آب را طورى به پوست برساند كه آنها تر نشود، غسل صحيح است ولى اگر رساندن آب به پوست، بدون شستن آنها ممكن نباشد، بايد آنها را بشويد كه آب به بدن برسد.

مسأله 386- تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل هم شرط است ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پايين بشويد، و نيز در غسلِ ترتيبى، لازم نيست بعد از شستن هر قسمت فوراً قسمت ديگر را بشويد، بلكه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر كند و بعد طرف راست را بشويد و بعد از مدتى طرف چپ را بشويد اشكال ندارد.

ولى كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، اگر به اندازه‌اى كه غسل كند و نماز بخواند، بول و غائط از او بيرون نمى‌آيد، بايد هر قسمت را فوراً بعد از قسمت ديگر [2] غسل دهد و بعد از غسل هم فوراً نماز بخواند. و همچنين است حكم زن مستحاضه كه بعداً گفته مى‌شود.

[1] واجب است بنابر احتياط.

[2] لازم نيست فوراً به‌جا آورد و خارج شدن بول و غائط به غسل ضرر نمى‌رساند، بلى اگروقت تنگ است بايد چنانچه گفته شده عمل نمايد.