پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است‌ [1] و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روى زخم برساند، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است و نمى‌شود آن را آب كشيد، بايد اطراف زخم را بشويد، و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند، و اگر جبيره نجس است يا نمى‌شود روى آن را دست تر كشيد، مثلًا دوايى است كه به دست مى‌چسبد، پارچه پاكى را به طورى كه جزء جبيره حساب شود، روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد، و اگر اين هم ممكن نيست احتياط واجب آن است كه وضو بگيرد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 336- اگر جبيره، تمام صورت يا تمام يكى از دست‌ها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.

مسأله 337- اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد، بنابر احتياط واجب بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد و تيمم هم بنمايد [2].

مسأله 338- كسى كه در كف دست و انگشت‌ها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده است، بايد سر و پا را با همان رطوبت مسح كند [3].

مسأله 339- اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است، بايد جاهايى كه باز است روى پا را، و جايى كه جبيره است روى جبيره را مسح كند.

[1] بدون مشقّت و همين‌طور است در موارد ديگر.

[2] همان تيمم كافى است.

[3] و مى‌تواند از رطوبتى كه در اعضاى وضو هست مسح كند.