مباحى را ترك كند بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد.

سوم: به يكى از اسامى خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نمى‌شود مانند خدا و اللَّه و نيز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مى‌گويند ولى به قدرى به خدا گفته مى‌شود كه هر وقت كسى آن اسم را بگويد، ذات مقدس حق در نظر مى‌آيد، مثل آن كه به خالق و رازق قسم‌ [1] بخورد صحيح است.

چهارم: قسم را به زبان بياورد و اگر بنويسد يا در قلبش آن را قصد كند صحيح نيست ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است.

پنجم: عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد [2] و اگر موقعى كه قسم مى‌خورد ممكن باشد و بعداً از عمل به آن عاجز شود، از وقتى كه عاجز مى‌شود، قسم او به‌هم مى‌خورد و همچنين است اگر عمل كردن به نذر به قدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را تحمل كرد.

مسأله 2681- اگر پدر از قسم خوردن فرزند جلوگيرى كند، يا شوهر از قسم خوردن زن جلوگيرى نمايد، قسم آنان صحيح نيست.

مسأله 2682- اگر فرزند بدون اجازه‌ [3] پدر و زن بدون اجازه شوهر قسم بخورد، پدر و شوهر مى‌توانند قسم آنان را به‌هم بزنند.

مسأله 2683- اگر انسان از روى فراموشى، يا ناچارى به قسم عمل نكند، كفاره بر او واجب نيست. و همچنين است اگر مجبورش كنند كه به قسم عمل ننمايد. و قسمى كه‌

[1] و اگر قسم بخورد به اسمايى كه مشترك است و به غير خدا هم گفته مى‌شود و اگر بى‌قرينه گفته شود خداوند به نظر نمى‌آيد اگر قصد خدا را بكند احتياط آن است كه عمل كند به آن.

[2] اگر اول ممكن باشد و بعد تا آخر وقتى كه براى قسم تعيين شده عاجز شود يا براى اومشقّت و حرج باشد قسم به‌هم مى‌خورد و الّا نمى‌خورد.

[3] بعيد نيست كه بى‌اجازه قسم صحيح نباشد لكن احتياط ترك نشود.