او براى طلاق خود وكيل باشد، چنانچه به رضايت‌ [1] شوهرش خود را طلاق دهد صحيح است.

مسأله 2549- زنى كه شوهرش گم شده، اگر بخواهد به ديگرى شوهر كند، بايد نزد مجتهد عادل برود و به دستور او عمل نمايد.

مسأله 2550- پدر و جدّ پدرى ديوانه، مى‌توانند زن او را طلاق بدهند [2].

مسأله 2551- اگر پدر يا جدّ پدرى براى طفل خود زنى را صيغه كند، اگرچه مقدارى از زمان تكليف بچه جزء مدت صيغه باشد مثلًا براى پسر چهارده ساله خودش زنى را دو ساله صيغه كند، چنانچه صلاح بچه باشد، مى‌تواند مدت آن زن را ببخشد ولى زن دائمى او را نمى‌تواند طلاق دهد.

مسأله 2552- اگر از روى علاماتى كه در شرع معيّن شده، مرد دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آنان طلاق دهد، ديگرى كه آنان را عادل نمى‌داند مى‌تواند آن زن را بعد از تمام شدن عدّه‌اش براى خود يا براى كس ديگر عقد كند، اگر چه احتياط مستحب‌ [3] آن است كه از ازدواج با او خوددارى نمايد و براى ديگرى هم او را عقد نكند.

مسأله 2553- اگر كسى زن خود را بدون اين كه او بفهمد طلاق دهد چنانچه مخارج او را مثل وقتى كه زنش بوده بدهد و مثلًا بعد از يك سال بگويد: يك سال پيش تو را طلاق دادم و شرعاً هم ثابت كند، مى‌تواند چيزهايى را كه در آن مدت براى زن تهيه نموده و او مصرف نكرده است از او پس بگيرد، ولى چيزهايى را كه مصرف كرده نمى‌تواند از او مطالبه نمايد.

[1] معلوم نيست رضايت شرط باشد.

[2] با مراعات مصلحت.

[3] ترك نشود.