نمى‌تواند او را عقد كند. دوم: شوهر دوم با او نزديكى و دخول كند. سوم: شوهر دوم طلاقش دهد يا بميرد. چهارم: عدّه طلاق يا عدّه وفات شوهر دوم تمام شود.

طلاق خُلْع‌

مسأله 2537- طلاق زنى را كه به شوهرش مايل نيست و مهر يا مال ديگر خود را به او مى‌بخشد كه طلاقش دهد طلاق خلع گويند.

مسأله 2538- اگر شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند چنانچه اسم زن مثلًا فاطمه باشد مى‌گويد:

«زَوْجَتِي فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلى‌ ما بَذَلَتْ هِيَ طالِقٌ»

يعنى زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است.

مسأله 2539- اگر زنى كسى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر، همان كس را وكيل كند كه زن را طلاق دهد، چنانچه مثلًا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وكيل صيغه طلاق را اين‌طور مى‌خواند:

«عَنْ مُوكِّلَتي فاطِمَةَ بَذَلْتُ مَهْرَها لِمُوَكِّلِي مُحَمَّدٍ لِيَخْلَعَها عَلَيْهِ»

پس از آن بدون فاصله مى‌گويد:

«زَوْجَةُ مُوَكِّلِي خالَعْتُها عَلى‌ ما بَذَلَتْ هِيَ طالِقٌ»

و اگر زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد وكيل بايد به جاى كلمه‌ «مهرها» آن چيز را بگويد، مثلًا اگر صد تومان داده بايد بگويد:

«بَذَلْتُ مِأَةَ تُومان».

طلاق مبارات‌

مسأله 2540- اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق دهد آن طلاق را مبارات گويند.

مسأله 2541- اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند چنانچه مثلًا اسم زن فاطمه باشد، بايد بگويد:

«بارَأتُ زَوْجَتِي فاطِمَةَ عَلى‌ مَهْرِها فَهِيَ طالِقٌ»

يعنى مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رها است، و اگر ديگرى را وكيل كند، وكيل بايد