مسأله 2431- احتياط واجب‌ [1] آن است كه شوهر بيش از چهارماه نزديكى با متعه خود را ترك نكند.

مسأله 2432- زنى كه صيغه مى‌شود اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مى‌تواند لذت‌هاى ديگر از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزديكى راضى شود، شوهر مى‌تواند با او نزديكى نمايد.

مسأله 2433- زنى كه صيغه شده اگرچه آبستن شود حق خرجى ندارد.

مسأله 2434- زنى كه صيغه شده حق همخوابى ندارد و از شوهر ارث نمى‌برد، و شوهر هم از او ارث نمى‌برد.

مسأله 2435- زنى كه صيغه شده اگر نداند كه حق خرجى و همخوابى ندارد عقد او صحيح است و براى آن كه نمى‌دانسته، حقى به شوهر پيدا نمى‌كند.

مسأله 2436- زنى كه صيغه شده، مى‌تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولى اگر به واسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مى‌رود بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2437- اگر زنى مردى را وكيل كند كه به مدت و مبلغ معيّن او را براى خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود درآورد يا به غير از مدت يا مبلغى كه معيّن شده او را صيغه كند، وقتى آن زن فهميد اگر فوراً بگويد [2] راضى هستم عقد صحيح وگرنه باطل است.

مسأله 2438- اگر پدر يا جدّ پدرى براى محرم شدن، يك ساعت يا دو ساعت زنى را به عقد پسر نابالغ خود درآورد كافى است، و نيز مى‌تواند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن، به عقد كسى درآورد ولى بايد [3] آن عقد براى دختر نفعى داشته باشد.

[1] بلكه اقوا.

[2] فوراً گفتن لازم نيست.

[3] لازم نيست، اگر مفسده نداشته باشد كافى است.