احكام رهن‌

مسأله 2309- رهن آن است كه بدهكار مقدارى از مال خود را نزد طلبكار بگذارد كه اگر طلب او را ندهد طلبش را از آن مال به دست آورد.

مسأله 2310- در رهن لازم نيست صيغه بخوانند و همين قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو، به طلبكار بدهد و طلبكار هم به همين قصد بگيرد رهن صحيح است.

مسأله 2311- گرو دهنده و كسى كه مال را گرو مى‌گيرد بايد مكلّف و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده باشد، و نيز بايد سفيه نباشند [1] يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند.

مسأله 2312- انسان مالى را مى‌تواند گرو بگذارد كه شرعاً بتواند در آن تصرف كند. و اگر مال كس ديگر را گرو بگذارد، در صورتى صحيح است كه صاحب مال بگويد به گرو گذاشتن راضى هستم.

مسأله 2313- چيزى را كه گرو مى‌گذارند، بايد خريد و فروش آن صحيح باشد، پس‌

[1] اگر بعد از بالغ شدن سفيه شود با حكم حاكم از تصرف ممنوع مى‌شود و اين شرطيعنى ممنوع نبودن مخصوص به رهن دهنده است و شرط است در رهن دهنده آن كه به واسطه افلاس حاكم شرع او را منع از تصرف نكرده باشد.