مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند.

مسأله 2250- مدت مساقات بايد معلوم باشد و اگر اول آن را معيّن كنند و آخر آن را موقعى قرار دهند كه ميوه آن سال به دست مى‌آيد صحيح است.

مسأله 2251- بايد سهم هر كدام نصف يا ثلث حاصل و مانند اينها باشد و اگر قرار بگذارند كه مثلًا صد من از ميوه‌ها مال مالك و بقيه مال كسى باشد كه كار مى‌كند، معامله باطل است.

مسأله 2252- بايد قرار معامله مساقات را پيش از ظاهر شدن ميوه بگذارند و اگر بعد از ظاهر شدن ميوه و پيش از رسيدن آن قرار بگذارند پس اگر كارى مانند آبيارى كه براى تربيت درخت لازم است باقى مانده باشد، معامله صحيح است، وگرنه اشكال دارد، اگرچه احتياج به كارى مانند چيدن ميوه و نگهدارى آن داشته باشد.

مسأله 2253- معامله مساقات در بوته خربزه و خيار و مانند اينها صحيح نيست.

مسأله 2254- درختى كه از آب باران يا رطوبت زمين استفاده مى‌كند و به آبيارى احتياج ندارد، اگر به كارهاى ديگر مانند بيل‌ [1] زدن و كود دادن محتاج باشد، معامله مساقات در آن صحيح است.

مسأله 2255- دو نفرى كه مساقات كرده‌اند، با رضايت يكديگر مى‌توانند معامله را به‌هم بزنند، و نيز اگر در ضمن خواندن صيغه مساقات شرط كنند كه هر دو، يا يكى از آنان حق به‌هم زدن معامله را داشته باشند، مطابق قرارى كه گذاشته‌اند، به‌هم زدن معامله اشكال ندارد، بلكه اگر در معامله شرطى كنند و عملى نشود، كسى كه براى نفع او شرط كرده‌اند، مى‌تواند معامله را به‌هم بزند.

مسأله 2256- اگر مالك بميرد، معامله مساقات به‌هم نمى‌خورد و ورثه‌اش به جاى او هستند.

[1] اگر آن كارها در زياد شدن ثمره يا خوب شدن آن دخالت نداشته باشد اشكال دارد.