برود ده تومان به او مى‌دهم، جعاله صحيح نيست.

مسأله 2229- اگر مالى را كه قرار مى‌گذارد بدهد معيّن كند مثلًا بگويد هر كس اسب مرا پيدا كند، اين گندم را به او مى‌دهم، لازم نيست بگويد آن گندم مال كجاست و قيمت آن چيست ولى اگر مال را معيّن نكند؛ مثلًا بگويد كسى كه اسب مرا پيدا كند ده من گندم به او مى‌دهم، بايد خصوصيات آن را كاملًا معيّن نمايد.

مسأله 2230- اگر جاعل مزد معيّنى براى كار قرار ندهد، مثلًا بگويد هر كس بچه مرا پيدا كند پولى به او مى‌دهم و مقدار آن را معيّن نكند چنانچه كسى آن عمل را انجام دهد، بايد مزد او را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد بدهد.

مسأله 2231- اگر عامل پيش از قرارداد، كار را انجام داده باشد يا بعد از قرارداد، به قصد اين كه پول نگيرد انجام دهد، حقى به مزد ندارد.

مسأله 2232- پيش از آن كه عامل شروع به كار كند، جاعل و عامل مى‌توانند جعاله را به‌هم بزنند.

مسأله 2233- بعد از آن كه عامل شروع به كار كرد، اگر جاعل بخواهد جعاله را به‌هم بزند اشكال دارد [1].

مسأله 2234- عامل مى‌تواند عمل را ناتمام بگذارد، ولى اگر تمام نكردن عمل اسباب ضرر جاعل شود، بايد آن را تمام نمايد مثلًا اگر كسى بگويد هر كس چشم مرا عمل كند فلان مقدار به او مى‌دهم و دكتر جراحى شروع به عمل كند، چنانچه طورى باشد كه اگر عمل را تمام نكند، چشم معيوب مى‌شود، بايد آن را تمام نمايد، و در صورتى كه ناتمام بگذارد، حقى به جاعل ندارد.

مسأله 2235- اگر عامل كار را ناتمام بگذارد، چنانچه آن كار مثل پيدا كردن اسب است‌

[1] اشكال ندارد، لكن بايد مزد عمل او را به قدرى كه كار كرده به او بدهد.