سوم: دويست و يك، و زكات آن سه گوسفند است.

چهارم: سيصد و يك، و زكات آن چهار گوسفند است.

پنجم: چهار صد و بالاتر از آن است، كه بايد آنها را صد تا صد تا حساب كند و براى هر صد تاى آنها يك گوسفند بدهد. و لازم نيست زكات را از خود گوسفندها بدهد، بلكه اگر گوسفند ديگرى بدهد، يا مطابق قيمت گوسفند، پول يا جنس ديگر بدهد كافى است‌ [1].

مسأله 1922- زكات مابين دو نصاب واجب نيست، پس اگر شماره گوسفندهاى كسى از نصاب اول كه چهل است بيشتر باشد تا به نصاب دوم كه صد و بيست و يك است نرسيده، فقط بايد زكات چهل تاى آن را بدهد و زيادى آن زكات ندارد و همچنين است در نصاب‌هاى بعد.

مسأله 1923- زكات شتر و گاو و گوسفندى كه به مقدار نصاب برسد واجب است، چه همه آنها نر باشند يا ماده، يا بعضى نر باشند و بعضى ماده.

مسأله 1924- در زكات، گاو و گاوميش يك جنس حساب مى‌شود و شتر عربى و غير عربى يك جنس است، و همچنين بز و ميش و شيشك در زكات با هم فرق ندارند.

مسأله 1925- اگر گوسفند براى زكات بدهد، بنابر احتياط واجب‌ [2] بايد اقلًا داخل سال دوم شده باشد، و اگر بز بدهد احتياطاً بايد داخل سال سوم شده باشد.

مسأله 1926- گوسفندى را كه بابت زكات مى‌دهد، اگر قيمتش مختصرى از گوسفندهاى ديگر او كمتر باشد اشكال ندارد. ولى بهتر است گوسفندى را كه قيمت آن از تمام گوسفندهايش بيشتر است بدهد، و همچنين است در گاو و شتر.

مسأله 1927- اگر چند نفر با هم شريك باشند هر كدام آنان كه سهمش به نصاب‌

[1] جنس ديگر اگر براى فقرا بهتر است بى‌اشكال است و الّا خالى از اشكال نيست گرچه بى‌وجه نيست.

[2] بلكه بنابر اقوا.