خشك آنها به اندازه نصاب باشد، بايد زكات آنها را بدهد [1].

مسأله 1881- خرمايى كه تازه آن را مى‌خورند و اگر بماند خيلى كم مى‌شود يا بعد از خشك شدن، خرما به آن نمى‌گويند [2] چنانچه مقدارى باشد كه خشك آن به 288 من و 45 مثقال كم برسد، زكات آن واجب است.

مسأله 1882- گندم و جو و خرما و كشمشى كه زكات آنها را داده اگر چند سال هم نزد او بماند زكات ندارد.

مسأله 1883- اگر گندم و جو و خرما و انگور از آب باران يا نهر مشروب شود، يا مثل زراعت‌هاى مصر از رطوبت زمين استفاده كند، زكات آن ده يك است و اگر با دلو و مانند آن آبيارى شود، زكات آن بيست يك است. و اگر مقدارى از باران، يا نهر، يا رطوبت زمين استفاده كند و به همان مقدار از آبيارى با دلو و مانند آن استفاده نمايد، زكات نصف آن ده يك و زكات نصف ديگر آن بيست يك مى‌باشد؛ يعنى از چهل قسمت سه قسمت آن را بايد بابت زكات بدهند.

مسأله 1884- اگر گندم و جو و خرما و انگور، هم از آب باران مشروب شود و هم از آب دلو و مانند آن استفاده كند، چنانچه طورى باشد كه بگويند آبيارى با دلو و مانند آن غلبه داشته‌ [3]، زكات آن بيست يك است؛ و اگر بگويند آبيارى با آب نهر و باران غلبه داشته زكات آن ده يك است بلكه اگر نگويند آب باران و نهر غلبه داشته ولى آبيارى با آب باران و نهر بيشتر از آب دلو و مانند آن باشد، بنابر احتياط واجب، زكات آن ده يك مى‌باشد.

[1] واجب نيست گرچه احتياط خيلى خوب است.

[2] در اين صورت واجب نيست.

[3] ميزان آن است كه طورى باشد كه بگويند با آب باران سيراب شده در اين صورت ده‌يك است يا بگويند با آب دلو سيراب شده كه در اين صورت بيست يك است و احتياطى كه شده است واجب نيست.