مسأله 1752- كسى كه مى‌داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد اگرچه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست‌ [1].

مسأله 1753- اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم به‌جا باشد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست‌ [2].

مسأله 1754- كسى كه عقيده‌اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بنابر احتياط واجب‌ [3] بايد قضاى آن را به‌جا آورد.

مسأله 1755- غير از روزه‌هايى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتاب‌هاى مفصل گفته شده است.

مسأله 1756- روزه روز عاشورا، و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.

روزه‌هاى مستحب‌

مسأله 1757- روزه تمام روزهاى سال، غير از روزه‌هاى حرام و مكروه كه گفته شد مستحب است. و براى بعضى از روزها بيشتر سفارش شده است كه از آن جمله است:

1- پنج‌شنبه اول و پنج‌شنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اولى كه بعد از روز دهم ماه است. و اگر كسى اينها را به‌جا نياورد، مستحب است قضا نمايد و چنانچه اصلًا

[1] مگر آن كه به قصد قربت بگيرد و معلوم شود ضرر نداشته در اين صورت معلوم نيست باطل باشد.

[2] حكم آن گذشت درمسأله 1752.

[3] بلكه بنابر اقوا.