سوم: دو مرد عادل بگويند كه در شب ماه را ديده‌ايم ولى اگر صفت ماه را برخلاف‌ [1] يكديگر بگويند، اولِ ماه ثابت نمى‌شود.

چهارم: سى روز از اول ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه رمضان ثابت مى‌شود و سى روز از اول رمضان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه شوال ثابت مى‌شود.

پنجم: حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است.

مسأله 1740- اگر حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است، كسى هم كه تقليد او را نمى‌كند، بايد به حكم او عمل نمايد. ولى كسى كه مى‌داند حاكم شرع اشتباه كرده، نمى‌تواند به حكم او عمل نمايد.

مسأله 1741- اول ماه با پيشگويى منجمين ثابت نمى‌شود. ولى اگر انسان از گفته آنان يقين پيدا كند، بايد به آن عمل نمايد.

مسأله 1742- بلند بودن ماه يا دير غروب كردن آن، دليل نمى‌شود كه شب پيش، شب اول ماه بوده است.

مسأله 1743- اگر اول ماه رمضان براى كسى ثابت نشود و روزه نگيرد، چنانچه دو مرد عادل بگويند كه شب پيش ماه را ديده‌ايم، بايد روزه آن روز را قضا نمايد.

مسأله 1744- اگر در شهرى اول ماه ثابت شود، براى مردم شهر ديگر فايده ندارد، مگر آن دو شهر با هم نزديك باشند، يا انسان بداند كه افق آنها يكى است.

مسأله 1745- اول ماه به تلگراف ثابت نمى‌شود مگر دو شهرى كه از يكى به ديگرى تلگراف كرده‌اند، نزديك يا هم افق باشند و انسان بداند كه تلگراف از

[1] اگر اختلاف آنها طورى باشد كه احتمال مى‌رود در تشخيص اختلاف داشته باشند شهادتشان قبول مى‌شود مثل اين كه يكى بگويد بلند بود و ديگرى بگويد نبود و همچنين شرط است كه شهادتشان خلاف واقع نباشد مثل اين كه بگويند داخل دائره‌اش طرف افق بود.