احكام روزه مسافر

مسأله 1723- مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد و مسافرى كه نمازش را تمام مى‌خواند مثل كسى كه شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1724- مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد. ولى اگر براى فرار از روزه باشد مكروه است.

مسأله 1725- اگر غير روزه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد مثلًا نذر كرده باشد روز معيّنى را روزه بگيرد، تا ناچار نشود، نمى‌تواند [1] در آن روز مسافرت كند. و اگر در سفر باشد چنانچه ممكن است بايد قصد كند كه ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1726- اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معيّن نكند، نمى‌تواند آن را در سفر به‌جا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معيّنى را در سفر روزه بگيرد بايد آن را در سفر به‌جا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معيّنى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1727- مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد.

مسأله 1728- كسى كه نمى‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد روزه‌اش باطل مى‌شود. و اگر تا مغرب نفهمد روزه‌اش صحيح است.

[1] در نذر معيّن مى‌تواند سفر كند و لازم نيست قصد ده روز ماندن كند.