مسأله 1687- اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر كدام يك كفاره واجب مى‌شود.

مسأله 1688- اگر زنى شوهر روزه‌دار خود را مجبور كند كه جماع نمايد، يا كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1689- اگر روزه‌دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع كند و در بين جماع زن راضى شود [1]، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.

مسأله 1690- اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن روزه‌دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مى‌شود و روزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.

مسأله 1691- اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند به‌جا آورد، كفاره زن را نبايد بدهد و بر خود زن هم كفاره واجب نيست.

مسأله 1692- كسى كه به واسطه مسافرت يا مرض روزه نمى‌گيرد، نمى‌تواند زن روزه‌دار خود را مجبور به جماع كند، ولى اگر او را مجبور نمايد، كفاره بر مرد واجب نيست‌ [2].

مسأله 1693- انسان نبايد در به‌جا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فوراً آن را انجام دهد.

[1] اگر مرد زن را به طورى مجبور كند كه زن از خود اختيارى نداشته باشد و در بين جماع زن راضى شود دو كفاره مرد و يك كفاره زن بايد بدهد، و اگر او را مجبور كند به طورى كه عمل به اراده او به‌جا بيايد گرچه به طور اكراه است در اين صورت مرد دو كفاره بايد بدهد و بر زن كفاره نيست هرچند در بين عمل راضى شود.

[2] بنابر احتياط واجب است كفاره زن را بدهد.