دوا [1] و غذا به كار مى‌رود خوددارى كند، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى‌حس مى‌كند اشكال ندارد.

مسأله 1586- اگر روزه‌دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1587- كسى كه مى‌خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندان‌هايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى‌رود چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود [2]، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1588- فرو بردن آب دهان، اگرچه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى‌كند.

مسأله 1589- فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.

مسأله 1590- اگر روزه‌دار به قدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد مى‌تواند به اندازه‌اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ولى روزه او باطل مى‌شود، و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيه روز از به‌جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايد.

مسأله 1591- جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولًا به حلق نمى‌رسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمى‌كند، ولى اگر انسان از اول بداند كه به حلق مى‌رسد، روزه‌اش باطل مى‌شود [3] و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب است.

[1] اين احتياط در آمپولى كه به جاى دوا به كار مى‌رود لازم نيست.

[2] بلكه اگر فرو نرود هم روزه‌اش باطل است بنابر احتياط واجب.

[3] اگر فرو رود.