مسأله 1575- اگر در ماه رمضان، پيش از ظهر كافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد بنابر احتياط واجب‌ [1] بايد نيت روزه كند و روزه را تمام نمايد. و اگر آن روز را روزه نگيرد، قضاى آن را به‌جا آورد.

بروجردى، حسين، رساله توضيح المسائل(آية الله العظمى بروجردى با حواشى امام خمينى (س) موسوعة الإمام الخميني 30 )، 1جلد، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى (س) - ايران - تهران، چاپ: 1، 1392 ه.ش.

مسأله 1576- اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد، بايد نيت روزه كند، و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1577- روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى‌تواند نيت روزه رمضان كند، يا نيت كند كه اگر رمضان است روزه رمضان و اگر رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد، بلكه بايد نيت روزه قضا و مانند آن بنمايد [2] و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مى‌شود.

مسأله 1578- اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است، بايد نيت روزه رمضان كند.

مسأله 1579- اگر در روزه واجب معيّنى مثل روزه رمضان مردد شود كه روزه خود را باطل كند يا نه، يا قصد كند كه روزه را باطل كند روزه‌اش باطل مى‌شود [3]، اگر چه از قصدى كه كرده توبه نمايد و كارى هم كه روزه را باطل مى‌كند انجام ندهد.

مسأله 1580- در روزه مستحب و روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست مثل روزه‌

[1] واجب نيست و روزه‌اش باطل است و قضا ندارد.

[2] به اين نحو نيت نيز بعيد نيست صحيح باشد.

[3] اگر از نيت روزه گرفتن برگردد روزه‌اش باطل مى‌شود، لكن اگر نيت كند كه چيزى كه‌روزه را باطل مى‌كند به‌جا آورد ولى به‌جا نياورد روزه‌اش صحيح است.