احكام تقليد

مسأله 1- عقيده مسلمان به اصول دين بايد از روى دليل باشد [1] و نمى‌تواند در اصول دين تقليد نمايد؛ يعنى بدون دليل گفته كسى را قبول كند. ولى در احكام دين بايد يا مجتهد باشد كه بتواند احكام را از روى دليل به دست آورد، يا از مجتهد تقليد كند؛ يعنى به دستور او رفتار نمايد، يا از راه احتياط طورى به وظيفه خود عمل نمايد كه يقين كند تكليف خود را انجام داده است، مثلًا اگر عده‌اى از مجتهدين عملى را حرام مى‌دانند و عده ديگر مى‌گويند حرام نيست آن عمل را انجام ندهد، و اگر عملى را بعضى واجب و بعضى مستحب مى‌دانند آن را به‌جا آورد، پس كسانى كه مجتهد نيستند و نمى‌توانند به احتياط عمل كنند واجب است از مجتهد تقليد نمايند.

مسأله 2- تقليد در احكام، عمل كردن به دستور مجتهد است، و از مجتهدى بايد تقليد كرد كه مرد و بالغ و عاقل و شيعه دوازده امامى و حلال‌زاده و زنده و عادل باشد.

و عادل كسى است كه كارهايى را كه بر او واجب است به‌جا آورد و كارهايى را كه بر او حرام است ترك كند، كه اگر از اهل محل‌ [2] يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند، خوبى او را تصديق نمايند. و نيز مجتهدى كه انسان از او تقليد

[1] لازم نيست از روى دليل باشد بلكه يقين به آنها كفايت مى‌كند.

[2] اين قيد مربوط به معناى عدالت نيست بلكه راه شناختن عادل است.