خود را تمام بخواند. ولى اگر محلى كه مى‌خواهد برود هشت فرسخ يا بيشتر باشد و نخواهد ده روز در آن‌جا بماند [1] بايد موقع رفتن و مدتى كه در آن‌جا مى‌ماند نمازهاى خود را شكسته بخواند.

مسأله 1360- مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند اگر بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى بخواهد به جايى كه كمتر از چهار فرسخ است برود، چنانچه مردد باشد كه به محل اولش برگردد يا نه، يا به كلى از برگشتن به آن‌جا غافل باشد، يا بخواهد برگردد ولى مردد باشد كه ده روز در آن‌جا بماند يا نه، يا آن كه از ده روز ماندن در آن‌جا و مسافرت از آن‌جا غافل باشد، بايد از وقتى كه مى‌رود تا برمى‌گردد و بعد از برگشتن، نمازهاى خود را تمام بخواند.

مسأله 1361- اگر به خيال اين كه رفقايش مى‌خواهند ده روز در محلى بمانند، قصد كند كه ده روز در آن‌جا بماند و بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى بفهمد كه آنها قصد نكرده‌اند، اگرچه خودش هم از ماندن منصرف شود، تا مدتى كه در آن‌جا هست، بايد نماز را تمام بخواند.

مسأله 1362- اگر مسافر بعد از رسيدن به هشت فرسخ سى روز در محلى بماند و در تمام سى روز در رفتن و ماندن مردد باشد، بعد از گذشتن سى روز اگرچه مقدار كمى در آن‌جا بماند، بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر پيش از رسيدن به هشت فرسخ در رفتن بقيه راه مردد شود، از وقتى كه مردد مى‌شود، بايد نماز را تمام بخواند.

مسأله 1363- مسافرى كه مى‌خواهد نه روز يا كمتر در محلى بماند اگر بعد از آن كه نه روز يا كمتر در آن‌جا ماند، بخواهد دوباره نه روز ديگر يا كمتر بماند و همين‌طور تا سى روز، روز سى و يكم بايد نماز را تمام بخواند.

[1] در موقع رفتن بايد شكسته بخواند چه بخواهد ده روز در محل اقامت كند و چه‌نخواهد.