مسأله 1214- اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشته كه مثلًا دو ركعت خوانده يا سه ركعت و بنا را بر سه گذاشته ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوى بوده بايد نماز احتياط را بخواند.

مسأله 1215- اگر موقعى كه تشهد مى‌خواند، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را به‌جا آورده يا نه و در همان موقع يكى از شك‌هايى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مى‌باشد، براى او پيش آيد مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحيح است‌ [1].

مسأله 1216- اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود، يا پيش از ايستادن‌ [2]، شك كند كه دو سجده را به‌جا آورده يا نه، و در همان موقع يكى از شك‌هايى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است، برايش پيش آيد نماز باطل است.

مسأله 1217- اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند و يادش بيايد كه دو سجده از ركعت پيش به‌جا نياورده نمازش باطل است.

مسأله 1218- اگر شك او از بين برود و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلًا اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.

مسأله 1219- اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلًا بين دو و چهار شك كرده، يا بين سه و چهار، احتياط واجب آن است كه به دستور هر دو عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1220- اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكى براى او پيش آمده ولى نداند از

[1] احتياط واجب آن است كه بعد از عمل كردن به دستور شك نمازش را دوباره بخواند.

[2] در ركعت‌هايى كه تشهد ندارد.