سوم از مبطلات نماز: آن است كه مثل بعض كسانى كه شيعه نيستند دست‌ها را روى هم بگذارد.

مسأله 1139- هرگاه براى ادب دست‌ها را روى هم بگذارد، اگرچه مثل آنها نباشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را دوباره بخواند، ولى اگر از روى فراموشى يا ناچارى يا براى كار ديگر مثل خاراندن دست و مانند آن، دست‌ها را روى هم بگذارد اشكال ندارد.

چهارم از مبطلات نماز: آن است كه بعد از خواندن «حمد»، آمين بگويد ولى اگر اشتباهاً يا از روى تقيه بگويد، نمازش باطل نمى‌شود.

پنجم از مبطلات نماز: آن است كه عمداً يا از روى فراموشى پشت به قبله كند، يا به طرف راست يا چپ قبله برگردد، بلكه اگر عمداً به قدرى برگردد كه نگويند رو به قبله است، اگرچه به طرف راست يا چپ نرسد، نمازش باطل است.

مسأله 1140- اگر عمداً سر را به قدرى بگرداند [1] كه بتواند پشت سر را ببيند نمازش باطل است و اگر سهواً سر را به اين مقدار بگرداند احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند ولى اگر سر را كمى بگرداند عمداً باشد يا اشتباهاً نمازش باطل نمى‌شود.

ششم از مبطلات نماز: آن است كه عمداً كلمه‌اى بگويد كه دو حرف يا بيشتر باشد، اگرچه معنى هم نداشته‌ [2] باشد، ولى اگر سهواً بگويد نماز باطل نمى‌شود.

مسأله 1141- اگر كلمه‌اى بگويد كه يك حرف دارد، چنانچه آن كلمه معنى داشته باشد

[1] اگر صفحه صورت را رو به طرف راست يا چپ قبله برگرداند نمازش باطل است و اگراز روى سهو چنين كند به احتياط واجب نماز باطل است و مى‌تواند آن را رها كند و از سر بخواند و لازم نيست آن را تمام كند.

[2] اگر از كلمه (مهمل) قصد معنايى بكند نماز را باطل مى‌كند و اگر قصد نكند و دو حرف باشد به احتياط واجب باطل مى‌كند.