از روى فراموشى هر دو را ترك كند، يا دو سجده ديگر به آنها اضافه نمايد، نمازش باطل است.

مسأله 1056- اگر عمداً يك سجده كم يا زياد كند، نماز باطل مى‌شود و اگر سهواً يك سجده كم كند حكم آن بعداً گفته خواهد شد.

مسأله 1057- اگر پيشانى را عمداً يا سهواً به زمين نگذارد، سجده نكرده است، اگرچه جاهاى ديگر به زمين برسد ولى اگر پيشانى را به زمين بگذارد و سهواً جاهاى ديگر را به زمين نرساند، يا سهواً ذكر نگويد سجده صحيح است.

مسأله 1058- احتياط واجب‌ [1] آن است كه در سجده سه مرتبه‌

«سُبْحانَ اللَّهِ»

يا يك مرتبه‌

«سُبْحانَ رَبِّيَ الْاعْلى‌ وَبِحَمْدِهِ»

بگويد و بايد اين كلمات دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود. و مستحب است‌

«سُبْحانَ رَبِّيَ الْاعْلى‌ وَبِحْمَدِهِ»

را سه يا پنج يا هفت مرتبه بگويد.

مسأله 1059- در سجود بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام باشد و موقع گفتن ذكر مستحب هم، اگر آن را به قصد ذكرى كه براى سجده دستور داده‌اند بگويد، آرام بودن بدن لازم است.

مسأله 1060- اگر پيش از آن كه پيشانى به زمين برسد و بدن آرام بگيرد عمداً ذكر سجده را بگويد، يا پيش از تمام شدن ذكر عمداً سر از سجده بردارد، نماز باطل است.

مسأله 1061- اگر پيش از آن كه پيشانى به زمين برسد و بدن آرام گيرد، سهواً ذكر سجده را بگويد و پيش از آن كه سر از سجده بردارد، بفهمد اشتباه كرده است، بايد دوباره در حال آرام بودن، ذكر را بگويد.

[1] مى‌تواند به جاى آنها هر ذكرى را كه بخواهد در سجده بگويد و كافى است ولى احتياطواجب آن است كه آن ذكر از سه مرتبه «سبحان اللَّه» و از يك مرتبه «سبحان ربى الاعلى وبحمده» كمتر نباشد.