ديگرى به آن برسد، مثلًا يك قطره بول روى آن بريزد، نماز خواندن با آن جايز نيست.

مسأله 869- اگر لباس‌هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمى‌شود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.

مسأله 870- احتياط واجب آن است كه چيز نجس مانند دستمال و كليد و چاقوى نجس همراه نمازگزار نباشد، ولى كسى كه اين مسأله را نمى‌دانسته و مثلًا مدتى با اين كه دستمال نجس در جيبش بوده نماز خوانده، لازم نيست آن نمازها را قضا كند.

مسأله 871- زنى كه پرستار پسر بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند [1] لباس ديگرى بخرد، يا كرايه كند و يا عاريه نمايد هرگاه شبانه‌روزى يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، مى‌تواند با آن لباس نماز بخواند. ولى احتياط مستحب‌ [2] آن است كه لباس خود را طرف عصر براى نماز ظهر و عصر آب بكشد، و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولى ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه‌روزى يك مرتبه همه آنها را آب بكشد كافى است.

مسأله 872- هر گاه لباس پرستار به بول دختر بچه نجس شود، اگر چه روزى يك مرتبه آن را آب بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود، احتياط واجب‌ [3] آن است كه با آن لباس نماز نخواند.

[1] بلكه اگر بتواند هم با همان لباس نجس نمازش صحيح است.

[2] به احتياط واجب لباسش را در هر شب و روزى آب بكشد براى اولين نمازى كه لباسش‌قبل از آن نماز نجس شده و با آن لباس پاك نماز بخواند، و لازم نيست لباسش را براى نمازهاى ديگر در آن شبانه‌روز آب بكشد.

[3] واجب نيست، دختر و پسر فرقى ندارند.