خون نماز بخواند و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوايى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.

مسأله 858- اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مى‌شود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

مسأله 859- اگر جايى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولًا به رطوبت زخم آلوده مى‌شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

مسأله 860- اگر از زخمى كه توى دهان و بينى و مانند اينهاست خونى به بدن يا لباس برسد، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند، و همچنين است خون بواسير در صورتى كه دانه‌هايش بيرون نباشد [1] ولى با خون بواسيرى كه دانه‌هاى آن بيرون است مى‌شود نماز خواند.

مسأله 861- كسى كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خونى ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، احتياط واجب‌ [2] آن است كه با آن نماز نخواند.

مسأله 862- اگر چند زخم در بدن باشد و به طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتى همه خوب نشده‌اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد. ولى اگر به قدرى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براى نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

مسأله 863- اگر سر سوزنى خون حيض يا نفاس، يا استحاضه، يا خون سگ يا خوك يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار باشد نماز او

[1] با خون بواسير چه دانه‌هايش بيرون باشد يا نباشد نماز مى‌توان خواند.

[2] واجب نيست.