مسأله 800- اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيدا است، بايد آن را بپوشاند و احتياط واجب‌ [1] آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند، ولى اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز، عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است.

مسأله 801- اگر در حال ايستاده لباسش عورت او را مى‌پوشاند ولى ممكن است در حال ديگر، مثلًا در حال ركوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعى كه عورت او پيدا مى‌شود، به وسيله‌اى آن را بپوشاند، نماز او صحيح است. ولى احتياط مستحب آن است كه با آن لباس نماز نخواند.

مسأله 802- انسان مى‌تواند در نماز، خود را به علف و برگ درختان بپوشاند ولى احتياط مستحب آن است موقعى خود را با اينها بپوشاند كه چيز ديگرى نداشته باشد.

مسأله 803- انسان در حال ناچارى مى‌تواند در نماز خود را با گل‌ [2] بپوشاند.

مسأله 804- اگر چيزى ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند چنانچه احتمال دهد كه پيدا مى‌كند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد، و اگر چيزى پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز بخواند.

مسأله 805- كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف و گل و لجن نداشته باشد و آب گل آلود يا چاله‌اى هم كه در آن بايستد پيدا نكند و احتمال ندهد، كه تا آخر وقت چيزى پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتى كه احتمال بدهد كه نامحرم او را مى‌بيند بايد نشسته نماز بخواند و براى ركوع و سجود به قدرى خم شود كه عورتش پيدا نباشد و براى سجود، كمى بيشتر از ركوع خم شود و مهر را بالا بياورد و پيشانى را بر آن بگذارد و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او

[1] واجب نيست مگر آن كه پوشانيدن آن زياد طول نكشد.

[2] گل ساتر نيست اگرچه در حال ناچارى باشد، بلى كسى كه ساتر ندارد حتى مثل برگ درخت و علف برهنه نماز بخواند.