مسأله 789- نماز مستحبى را مى‌شود در حال راه رفتن و سوارى خواند و اگر انسان در اين دو حال، نماز مستحبى بخواند لازم نيست رو به قبله باشد.

مسأله 790- كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايد، تا يقين كند [1] كه قبله كدام طرف است، و اگر نتواند يقين پيدا كند، بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راه‌هاى ديگر پيدا مى‌شود عمل نمايد حتى اگر از گفته فاسق يا كافرى كه به واسطه قواعد علمى قبله را مى‌شناسد گمان به قبله پيدا كند كافى است.

مسأله 791- كسى كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قوى‌ترى پيدا كند نمى‌تواند به گمان خود عمل نمايد، مثلًا اگر ميهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پيدا كند ولى بتواند از راه ديگر گمان قوى‌ترى پيدا كند نبايد به حرف او عمل نمايد.

مسأله 792- اگر براى پيدا كردن قبله وسيله‌اى ندارد، يا با اين كه كوشش كرده، گمانش به طرفى نمى‌رود، چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد چهار نماز به چهار طرف بخواند و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، بايد به اندازه‌اى كه وقت دارد، نماز بخواند، مثلًا اگر فقط به اندازه يك نماز وقت دارد، بايد يك نماز به هر طرفى كه مى‌خواهد بخواند. و بايد نمازها را طورى بخواند كه يقين كند يكى از آنها رو به قبله بوده يا اگر از قبله كج بوده، به طرف دست راست و دست چپ قبله نرسيده است.

مسأله 793- اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكى از دو طرف است، بايد به هر دو طرف نماز بخواند ولى احتياط مستحب آن است كه در صورت گمان، به چهار طرف نماز بخواند.

[1] و مى‌تواند به قول دو شاهد عادل عمل كند اگر شهادت آنها از روى نشانه‌ها حسى‌باشد، و مى‌تواند به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را تعيين مى‌كند و مورد وثوق است عمل كند، و قول دو شاهد و همچنين قول اهل خبره بر ظن خودش مقدم است.