مسأله 669- اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد و بداند [1] كه اگر وضوى خود را باطل كند، تهيه آب براى او ممكن نيست چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد احتياط واجب آن است كه آن را باطل نكند.

مسأله 670- كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد و مى‌داند [2] كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمى‌كند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است، و احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.

مسأله 671- كسى كه مى‌داند [3] آب پيدا نمى‌كند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده ولى نمازش با تيمم صحيح است، اگرچه احتياط مستحب آن است كه قضاى آن نماز را بخواند.

دوم: از موارد تيمم‌

مسأله 672- اگر به واسطه پيرى، يا ترس از دزد و جانور و مانند اينها يا نداشتن وسيله‌اى كه آب از چاه بكشد، دسترسى به آب نداشته باشد، بايد تيمم كند و همچنين است اگر تهيه كردن آب يا استعمال آن به قدرى مشقّت داشته باشد كه مردم تحمل آن را نكنند.

مسأله 673- اگر براى كشيدن آب از چاه، دلو و ريسمان و مانند اينها لازم دارد و مجبور است بخرد، يا كرايه نمايد، اگرچه قيمت آن چند برابر معمول باشد، بايد تهيه كند، و همچنين است اگر آب را به چندين برابر قيمتش بفروشند، ولى اگر تهيه آنها به قدرى پول مى‌خواهد كه نسبت به حال او آن مقدار ضرر دارد، واجب نيست تهيه نمايد.

[1] يا دو شاهد خبر دهد بلكه اگر احتمال عقلايى دهد به احتياط عمل كند.

[2] بلكه اگر دو شاهد خبر دهد، ريختن آب جايز نيست و با احتمال عقلايى احتياط واجب‌آن است كه نريزد و اين احتياط قبل از دخول وقت هم بايد مراعات شود.

[3] يا دو شاهد خبر دهد.